فصل دوّم بحث در مورد آياتي از قرآن است که در شأن مولي الموحّدين علي«سلام الله علیه»نازل شده است. اين آيات به اندازه‌اي زياد است که طبق برخي از نقل‌ها، ثلث يا ربع قرآن درباره‌ي ايشان نازل شده است^[1]. امّا به جهت رعايت اختصار، فقط در مورد چند آيه نکاتي بيان مي‌گردد.

از آن جا که اين فصل هم جنبه‌ي تفسيري دارد، هم جنبه‌ي علمي و هم جنبه‌ي ولايي، لذا سزاوار است همه‌ي عزيزان مخصوصاً جوانان توجّه بيشتري به اين فصل داشته باشند.

1. آيه‌ي شاهد (سوره‌ي هود)

آيه‌ي اوّل در سوره‌ي مبارکه‌ي هود است:

«أَ فَمَن كاَنَ عَلىَ‏ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِنْهُ وَ مِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسىَ إِمَامًا وَ رَحْمَة^[2]»

آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از او^[3]، پيرو آن است، و پيش از وى [نيز] كتاب موسى راهبر و مايه‌ي رحمت بوده است، [دروغ مى‏بافد]؟

بنا بر آن چه مورد اتّفاق ميان شيعه و مشهور ميان اهل سنّت است، خداوند متعال مي‌فرمايد: آيا پيامبري که مانند قرآن و علي«سلام الله علیه»،شاهد نبوّت اويند و دليل ديگر اين که کتاب‌هاي آسماني قبل از او نيز بر نبوّت او گواهي داده‌اند، آيا با وجود اين همه دليل، باز هم در نبوّت او شک داريد؟

آن گونه که ملاحظه مي‌کنيد، در اين آيه‌ي شريفه، وجود مقدّس علي‌بن‌ابيطالب«سلام الله علیه»به عنوان شاهدي بر حقّانيّت پيامبراکرم«صلی الله علیه و اله و سلم»معرّفي شده است. اگر کسي علي را بشناسد، همين که او به اسلام گرويده است، کافي است تا به حقّانيّت اسلام پي ببرد؛ چنان چه اگر کسي قرآن شناس باشد، از قرآن پي به حقّانيّت اسلام مي‌برد^[4].

پی نوشت ها:

[1]. شواهد التّنزيل لقواعد التّفضيل في الآيات النازلة في أهل البيت، ج 1، ص 57.

جهت ملاحظه‌ي برخي از اين آيات و روايات وارده در ذيل هر آيه از منابع شيعه و اهل سنّت، ن. ک: بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، أبواب الآيات النازلة فيهم، ج 23، صص 167 ـ 392 و ج 24، صص 1 ـ 402؛ أبواب الآيات النازلة في شأنه الدالة على فضله و إمامته، ج 35، صص 183 ـ 436 و ج 36، صص 1 ـ 191؛ إحقاق الحق و إزهاق الباطل و ملحقات آن، ج 2، صص 399 ـ 575 و ج 3، صص 2 ـ 588 و ج 9، صص 70 ـ 144 و ج 14، صص 1 ـ 704 و ج 20، صص 1 ـ 220 و ج 22، صص 1 ـ 99 و ج 24، صص 1 ـ 157 و ج 30، صص 1 ـ 125 و ج 33، صص 1 ـ 38.

طبق آن چه در فهرست پاياني کتاب «احقاق الحق» آمده، در مجموع 285 آيه از قرآن کريم که در شأن خصوص اميرالمؤمنين«سلام الله علیه»يا اهل بيت«سلام الله علیها» نازل شده، به همراه روايات مربوط به هر آيه در اين کتاب ذکر شده است.

[2]. هود / 17.

[3]. فخر رازي از مفسّرين بزرگ اهل سنّت در تفسير اين قسمت از آيه مي‌‌گويد: قوله: مِنْهُ أي هذا الشاهد من محمّد و بعض منه، و المراد منه تشريف هذا الشاهد بأنه بعض من محمّد عليه السلام. (تفسير کبير، ج ‏17، ص 330)

[4]. ن. ک: بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، باب أنه الشهيد و الشاهد و المشهود، ج 35، صص 386 ـ 394؛ إحقاق الحق و إزهاق الباطل و ملحقات آن، ج 3، صص 352 ـ 359 و ج 14، صص 309 ـ 321 و ج 20، صص 33 ـ 36 و ج 22، صص 65 ـ 66 و ج 30، صص 29 ـ 31.